SZUMOWINA #2 (SPRAWDŹ)

Maciej Baraniak, Poinformowani: Szumowina to twór trudny w ocenie. Wiem, że znajdą się fani tejże historii i dalej będą bawić się fantastycznie podczas lektury kolejnych tomów. Jednocześnie mam sporo do zarzucenia temu komiksowi i ten tom odrobinę mnie odbił od całości. Pozostaje mi liczyć, że kolejne epizody wrócą na lepsze tory albo tak dokręcą śrubę, abym bez żalu mógł opuścić ten wagonik.

 

DEPARTAMENT PRAWDY #2 (SPRAWDŹ)

Marcin Knyszyński, Esensja: Wspaniały jest to komiks. Odbiorcy, poszukujący tych bardziej standardowych, klasycznych narracyjnie i wizualnie, mogą mieć problem z „Departamentem prawdy”. Postacie mogą wydać się płaskie charakterologicznie, pełniące role tub, przez które obie strony „konfliktu”, a tak naprawdę kreator komiksowej rzeczywistości James Tynion IV, wygłaszają swe karkołomne (i fascynujące) teorie. Tak, budowa świata i zasady jego działania są w omawianym dziś komiksie ważniejsze od samej fabuły czy konstrukcji postaci. Ale w tym przypadku to zaleta, nie wada.

 

RIP #1 (SPRAWDŹ)

Andrzej Ciszewski, Artpapier: Bezkompromisowy scenariusz oraz sugestywna oprawa wizualna – apelująca także do zmysłu powonienia i smaku, lepiej nie czytać po lub w trakcie posiłku – sprawiają, że pierwszy tom cyklu (wydany na kredzie w twardej oprawie) jest nie lada doświadczeniem. Zdecydowanie godne uwagi; a na horyzoncie już kolejne tomy serii, z których każdy przybliża losy wybranego członka sprzątającej ekipy. Mocne!

Michał Lipka, Książkarnia: Komiks dla starszych czytelników, dojrzalszych, szukających czegoś zarówno mocniejszego, jak i odmiennego od typowych komiksów środka. I wszystko to im zapewnia, podane w bardzo dobry sposób i trzymające satysfakcjonujący poziom.

 

COŚ ZABIJA DZIECIAKI #4 (SPRAWDŹ)

Adam Waskiewicz, Poltergeist: Zobaczymy, co przyniosą kolejne odsłony serii – czy poznamy dalsze losy młodej Eriki, czy raczej jej perypetie po porzuceniu Zakonu. Mam nadzieję, że przekonamy się o tym jak najszybciej. Na razie czwarty tom cyklu mogę z czystym sumieniem polecić wszystkim, którym przypadły do gustu trzy wcześniejsze.

Jarosław Kowal, Soundrive: "Coś zabija dzieciaki" zgarnęło niedawno Nagrodę Eisnera za Najlepszą Serię Kontynuowaną 2022 roku (Jamesa Tyniona IV wyróżniono także jako Najlepszego Scenarzystę i autora Najlepszej Nowej Serii - "The Nice House on the Lake"), ale dopiero po czwartym tomie w pełni da się wyczuć siłę tego tytułu - jego transformatywność, rozległość świata, do którego zostaliśmy wciągnięci i wielowymiarowość zamieszkujących go postaci. W dodatku nie ma przy tym wątpliwości, że to dopiero początek i czeka nas jeszcze wiele rozdziałów tej coraz bardziej rozległej, wielowątkowej historii.

 

DNI PIASKU (SPRAWDŹ)

Gniazdo Szeptunów: Warstwa obyczajowa, społeczna nie sprawia wrażenia wciskanej na siłę - opowieść o podróży i trudnym (z wielu przyczyn) zadaniu młodego fotografa jest przemyślana, świetnie skomponowana. Końcówka zostawia nas z zadumą, zaskakuje epickością. Kolejny z ważnych, dobrze zrealizowanych fresków z historii Ameryki - z posmakiem eleganckiej klasyki.

 

DIE #3 (SPRAWDŹ)

Kamil Śmiałkowski, Człowiek z popkultury: Coś co zaczynało się jak wariacja na „Jumanji” rozrasta się do epickiej sagi fantasy, w której sama idea gry (w jej najróżniejszych obliczach) jest kluczem do wielu drzwi. Gillen żongluje znaczeniami, postaciami, światami, kostkami, naszą wyobraźnią i brakiem jakichkolwiek granic. Już wcześniej ciekawie nawiązywał do klasyki brytyjskiej literatury, tu robi tu znowu wprowadzając nagle postać klasycznego autora i pięknie zakorzeniając go w całą strukturę gry. Jestem naprawdę zachwycony i zafascynowany tym komiksem.

 

RAZ & NA ZAWSZE #1 (SPRAWDŹ)

Adrianna Dworzyńska, Popbookownik: Kolorystyka Króla nieumarłego zachwyca i zdecydowanie widać, iż obecność każdego odcienia w danym kadrze jest zupełnie nieprzypadkowa oraz dobrze przeanalizowana. Przywiązanie do detali, zarówno w kwestii kreski, jak i barw, staje się ogromnym plusem tego komiksu, bo to głównie prace Dana Mory kreują klimat, jakim emanuje Raz i na zawsze.

 

DIUNA #2 (SPRAWDŹ)

Michał Szewczyk, Popbookownik: Diuna. Ród Atrydów. Tom drugi to bardzo dobra kontynuacja serii. Sposób prezentowania zawiłych relacji pomiędzy rodami ułatwia nam ich zrozumienie i stanowi świetne uzupełnienie wiedzy na temat uniwersum Franka Herberta. Album ma świetną oprawę wizualną. Sposób prowadzenia narracji poprzez krótkie, kilkustronicowe fragmenty powoduje, że lektura jest przyjemna i szybka.

 

MERCY #3 (SPRAWDŹ)

Po drugiej stronie okładki: „Mercy” to western z elementami horroru i fantastyki. Hm... w zasadzie erotyk też tutaj znajdziemy, a w tym ostatnim tomie jest go najwięcej. Nie uważam tej trylogii za lepszą od „Wbrew naturze”, ale „Mercy” także było przyjemnym spędzeniem czasu.