Pewnej jesiennej nocy 1891 roku Kristina Andersson topi dwoje swoich śpiących dzieci w rzece Aurze. Potem wiosłuje w stronę domu. Kristina zostaje wysłana na wyspę w archipelagu Turku, którą rzadko kto opuszcza. Czterdzieści lat później trafia tam siedemnastoletnia Elli Curtén. Dziewczyna z mieszczańskiej rodziny marzy o życiu, które składa się z czegoś więcej niż skrojona na miarę egzystencja w rodzinnym domu. Zostaje wciągnięta w szaloną karuzelę przestępstw, a następnie wysłana na Seili, na której czas stanął w miejscu.
Pielęgniarka Sigrid Friman będzie łączniczką między Kristiną a Elli, tym, co stare i nowe, w okresie, gdy nad Europę nadciąga potworna wojna.
„Wyspa dusz to kompletne czytelnicze doświadczenie i najmocniejsza jak dotąd powieść ostatniego czasu”. — Östnyland
„Tak właśnie wygląda prawdziwa powieść. Starannie utrzymana równowaga między światłem a ciemnością czyni Wyspę dusz głęboką we wszystkich aspektach powieścią”. — Svenska Dagladet
„Wyspa dusz sprawia, że czuje się bezsilność izolowanych przez dekady
kobiet”. — Dagens Nyheter
Pielęgniarka Sigrid Friman będzie łączniczką między Kristiną a Elli, tym, co stare i nowe, w okresie, gdy nad Europę nadciąga potworna wojna.
„Wyspa dusz to kompletne czytelnicze doświadczenie i najmocniejsza jak dotąd powieść ostatniego czasu”. — Östnyland
„Tak właśnie wygląda prawdziwa powieść. Starannie utrzymana równowaga między światłem a ciemnością czyni Wyspę dusz głęboką we wszystkich aspektach powieścią”. — Svenska Dagladet
„Wyspa dusz sprawia, że czuje się bezsilność izolowanych przez dekady
kobiet”. — Dagens Nyheter
